Σύντομα Θα ζούμε κατά μέσο όρο 120 χρόνια...

Ο γηραιότερος άνθρωπος που έζησε ποτέ στην Ευρώπη ήταν η κα Jeanne Galment που έζησε συνολικά 122 χρόνια και 164 ημέρες. (1875 - 1998). Η μητέρα και ο πατέρας της έζησαν 86 & 94 χρόνια αντιστοίχως.
Οι πιο γνωστοί υπεραιωνόβιοι είναι:
• Jeanne Calment : 122 χρονών και 164 ημερών (1885 - 1998)
• Scigechiyo Izumi: 120 χρονών και 237 ημερών (1865 - 1986)
• Sarah Knauss: 119 χρονών και 97 ημερών (1880 - 1999)
• Marie Meilleur: 117 χρονών και 230 ημερών (1880 - 1998)
• Estella Jones: 117 χρονών και 229 ημερών (1881 - 1999)
• Tane Ikai: 116 χρονών και 175 ημερών (1879 - 1995)
• Carrie C. White: 116 χρονών και 88 ημερών (1874 - 1991)
• Janica Izikowska: 116 χρονών και 211 ημερών (1882 - 1998)

Βέβαια υπάρχουν μαρτυρίες και για βοσκούς στα υψίπεδα του Καυκάσου, οι οποίοι πλησίασαν ή και ξεπέρασαν τα 145 χρόνια. Δυστυχώς, όμως, για εμάς όλους που ασχολούμεθα με τη φυσιολογία της ανθρώπινης γήρανσης στην περιοχή εκείνη, όπως και σε άλλες αντίστοιχες περιοχές του πλανήτη, δεν κρατούνται αρχεία για τον προπερασμένο αιώνα και έτσι δεν μπορούμε, επίσημα και με ακρίβεια, να προσδιορίσουμε την ηλικία αυτών των ανθρώπων, και έτσι κρατούμε ως μοναδικό σημείο αναφοράς τις μαρτυρίες κοντινών τους ανθρώπων και την λογική. Αν αναλογιστούμε όμως πως δισέγγονο αυτού του ανθρώπου απεβίωσε στα 86 χρόνια του, ενώ ένας εγγονός του έζησε εργαζόμενος στα χωράφια μέχρι τα 99 του χρόνια και πέθανε από ατύχημα πέφτοντας με το τρακτέρ του σε γκρεμό όπως γύριζε σπίτι του μέσα σε μία χιονοθύελλα, αν συνδέσουμε το παζλ αυτό και λάβουμε υπ’ όψη τις συνθήκες που ίσχυαν εκείνη την εποχή, θα ανακαλύψουμε πως οι μαρτυρίες τόσο των ίδιων των υπεραιωνόβιων, όσο και των κοντινών τους ανθρώπων δεν είναι καθόλου υπερβολικές. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος ο οποίος απεβίωσε στην εξωπραγματική, για την επιστήμη, ηλικία των 145 ετών. Λεγόταν Sasha Sangalasvilli και γεννήθηκε 24 Φεβρουαρίου του 1851 και απεβίωσε την 26η Φεβρουαρίου του 1996. Τα τελευταία χρόνια ήταν σε αναπηρική καρέκλα λόγω οστεοπορωτικού κατάγματος στην λεκάνη.

Υπάρχουν 4 απόψεις σχετικά με το πόσο μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος

Η Άποψη Νο 1) Σε μία πρόσφατη συνάντηση κορυφαίων ακαδημαϊκών από τον τομέα της βιολογίας στο Los Angeles όλοι συμφώνησαν πως η πρόοδος στη βιολογία και στην κατανόηση της φυσιολογίας της γήρανσης ίσως μπορεί να επεκτείνει σημαντικά το προσδόκιμο ζωής για τον άνθρωπο. Οι επόμενες γενεές θα έχουν στη διάθεσή τους τεχνικές που θα τους επιτρέπουν να ξεπεράσουν τα 150 χρόνια και να φθάσουν, ίσως, τα 200. Βέβαια σε μία τέτοια περίπτωση τα πάντα θα αλλάξουν… όλα όσα γνωρίζαμε σχετικά με το πώς να ζήσουμε μία ζωή δεν θα ισχύει… τα πάντα θα είναι διαφορετικά. Πάντως, η ερώτηση που κυριαρχεί μεταξύ των επιστημόνων που ασχολούνται με τη φυσιολογία της γήρανσης δεν είναι το αν ο συγκεκριμένος στόχος είναι επιτεύξιμος, αλλά πότε θα είναι πλέον γεγονός.
Η Άποψη Νο 2) Αν η φυσιολογική, έως τώρα, πορεία της ανθρώπινης γήρανσης δεν τεθεί σε σχετικό έλεγχο, τότε οι για την τάσεις θνησιμότητα που παρατηρήθηκαν και καταγράφηκαν μεταξύ των ετών 1985 – 1995 θα παραμείνουν ίδιες, και παρ’ όλη την επαναστατική πρόοδο της βιολογίας και της ιατρικής το μέσο προσδόκιμο ζωής θα μπορούσε να μειωθεί, λόγω της επανεμφάνισης λοιμωδών ασθενειών, ή της δημιουργίας νέων ανθεκτικών ιών, ή λόγω φυσικών καταστροφών που θα οφείλονται στην συνεχιζόμενη καταστροφή του περιβάλλοντος. Σίγουρα είναι η πιο πεσιμιστική άποψη.
Η Άποψη Νο 3) Ο στόχος για έρευνα της κυτταρικής γήρανσης , δεν σχετίζεται σχεδόν καθόλου με το στόχο όλων των ερευνών πάνω στη βιολογία της γήρανσης.. Η συγκεκριμένη έρευνα δεν ασχολείται με το να γίνουμε όλοι μας αθάνατοι, κάτι που δεν είναι ούτε πολύ πιθανόν, τουλάχιστον με τις υπάρχουσες γνώσεις, αλλά ούτε καν επιθυμητό. Επιπλέον δεν στοχεύει στο να φρενάρει την πορεία της γήρανσης. Αν καταλάβουμε με αυτές τις έρευνες γιατί τα παλαιά κύτταρα είναι πιο επιρρεπή στις ασθένειες απ’ ότι τα νεαρά κύτταρα, και εφ’ όσον η γνώση αυτή εφαρμοστεί θα μπορούμε με πολύ μεγάλη άνεση να αυξήσουμε το μέσο όρο ζωής κατά 15 έως 20 χρόνια το πολύ. Όμως με τον τρόπο αυτό είναι σίγουρο πως θα πλησιάσουμε και θα ξεπεράσουμε τα 100 χρόνια ζωής . Από την Αμερικάνικη Ένωση για την Έρευνα της Γήρανσης (AFAR)
Η Άποψη Νο 4) Είναι κουτό να πιστεύει κάποιος πως είναι δυνατόν να σταματήσει η πρόοδος που επιτυγχάνεται μέρα με την μέρα με σκοπό την επιμήκυνση του προσδόκιμου ζωής των ανθρώπων, ή ακόμα και την “αθανασία”, αλλά είναι σίγουρο ότι οι άνθρωποι μπορούν να παράγουν πειστικές αντιρρήσεις σχετικά με αυτή την προσπάθεια. Καλό λοιπόν θα ήταν να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πως θα μπορούσαμε να ζήσουμε μία τέτοια ζωή με αξιοπρέπεια και δημιουργικότητα. (prof. Harris 2000).
Ποιες είναι οι προσδοκίες για εκείνους που είναι πάνω από 60, μέχρι το 2050; Σε παγκόσμιο επίπεδο η αναλογία για τους ανθρώπους πάνω από 60 θα αλλάξει από το 10% που ισχύει σήμερα στο 22% μέχρι το 2050, κάτι που είναι υψηλότερο και από αυτό που ισχύει στην Ευρώπη του σήμερα, και το οποίο θα εκτοξευθεί στο 34% στα επόμενα χρόνια, με την Ιαπωνία να έχει το ήμισυ του πληθυσμού της στα 60+ έτη. Στη Β. Αμερική η αναλογία των ανθρώπων πάνω από 60, στο σύνολο του πληθυσμού ήτα 16,4% το 1995 και μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει το 30% (Lutz et. al. 2001)
Ποια είναι τα ηθικά θέματα που θα προκύψουν από την πιθανή αύξηση του προσδόκιμου ζωής για τον άνθρωπο;
• Η οικονομία των γηραιών πληθυσμών
• Ο Υπερπληθυσμός
• Η αναπαραγωγή
• Ο ανταγωνισμός μεταξύ των γενεών για εργασία και ασφάλιση
• Ισότητα στη προστασία και προώθηση της υγείας

Η ανθρώπινη γήρανση και η χρηματοδότηση της σχετικής έρευνας. Ποιες τελικά είναι οι προοπτικές μας;
Το 1999 σε παγκόσμιο συνέδριο για την έρευνα της γήρανσης στο Seattle, ο καθηγητής μοριακής βιολογίας Robert Bradbury Ιδρυτής και Πρόεδρος της Aeiveos Corporation, σε εισήγησή του ανέφερε πως όλα τα χρήματα για την έρευνα πηγαίνουν στην καταπολέμηση των κυριοτέρων ασθενειών, όπως ο καρκίνος, οι ασθένειες που σχετίζονται με το καρδιαγγειακό σύστημα, ο διαβήτης, το AIDS, το άσθμα, η ρευματοειδής αρθρίτις, κλπ. Ανέφερε πως περίπου το 2005 – 2008 είναι πολύ πιθανόν να χρησιμοποιηθεί η γενετική ανίχνευση πιθανών ασθενειών καθώς και οι μεταλλάξεις που οδηγούν σε αυτές , και έτσι οι ασθένειες αυτές, με τη βοήθεια ειδικών φαρμάκων ή γενετικών θεραπειών να αντιμετωπίζονται πριν εξελιχθούν και προκαλέσουν συγκεκριμένες βλάβες. Από τη στιγμή που οι σοβαρές ασθένειες αποκρυπτογραφηθούν όλο το βάρος της έρευνας θα πέσει στη μοναδική εναπομείνασα ασθένεια –το γήρας. Δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ θα πέσουν στη μελέτη της γήρανσης και θα φθάσουμε στο σημείο που η έρευνα και οι εφαρμοζόμενες τεχνολογίες θα τρέχουν με ταχύτερους ρυθμούς από την γήρανση. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Μα φυσικά η αύξηση του μέσου όρου του προσδόκιμου ζωής για τον άνθρωπο σε απεριόριστα επίπεδα. Θα ζουν οι άνθρωποι για πάντα; Όχι σαν βιολογικές μηχανές. Ο μέγιστος μέσος όρος ζωής θα προσδιορίζεται από το ποσοστό των ατυχημάτων που θα σχετίζονται με εγκεφαλικές βλάβες, που λόγω της σύστασης του εγκεφάλου από γκρίζα κύτταρα η επιδιόρθωσή του δεν είναι πάντα εφικτή. Εξαρτώμενος, λοιπόν, ο μέσος όρος ζωής από την συχνότητα των φυσικών καταστροφών, αλλά και των ατυχημάτων με αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, αεροπλάνα, τραίνα και πλοία, αλλά και την πιθανή αύξηση της συχνότητας των πολέμων, πολύ πιθανά να ξεπεράσει τα 10 χρόνια. Μήπως αυτά που πριν από 7 χρόνια ειπώθηκαν στην Αμερική έχουν αρχίσει να γίνονται πραγματικότητα, ή τουλάχιστον να προχωρούμε προς την πραγματοποίησή τους; Μήπως δεν είναι τυχαίο πως το 2005 άνοιξε το ασφαλιστικό συγχρόνως για όλη την Ε.Ε. Είναι μήπως τυχαίο πως τα όρια ηλικίας για την συνταξιοδότηση θα αυξηθούν;

Η ανθρώπινη απαίτηση για αθανασία
Οι άνθρωποι ονειρευόταν την αθανασία από τότε που οι πρωτόγονοι πρόγονοί μας συνειδητοποίησαν το αναπόφευκτο του θανάτου. Την τελευταία δεκαετία οι επιστήμονες πρόσθεσαν αρκετές δεκαετίες στο μέσο όρο ζωής του ανθρώπου (life span). Τις επόμενες δεκαετίες οι άνθρωποι θα μπορούν να ζουν κοντά στα 150 χρόνια και ίσως πέρα από αυτά.
Πόσο ζούμε τώρα;
Σίγουρα περισσότερο από ποτέ!! Το 1900 η ζωή παγκοσμίως ήταν σχετικά ταλαίπωρη, αλλά και μικρή, ακόμα και στην Αμερική ή την Ευρώπη. Την εποχή εκείνη το προσδόκιμο ζωής για τους άνδρες ήταν 48 χρόνια και για τις γυναίκες 46 χρόνια. Μόνο το 4% των αμερικάνων και το 7% των ευρωπαίων ήταν πάνω από 65 ετών. Σήμερα, στις προηγμένες χώρες ο μέσος όρος ζωής έχει φθάσει για μεν τους άνδρες τα 76 χρόνια, για δε τις γυναίκες τα 80 χρόνια. Στην Ευρώπη περίπου 30 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν υπερβεί τα 86, ενώ πάνω από 280.000 έχουν φθάσει τα εκατοστά γενέθλιά τους Υπολογίζεται (μέσω υπολογισμών και προοπτικής προβολής) πως με τα σημερινά μόνον δεδομένα οι άνθρωποι εκείνοι που θα είναι εκατό ετών και άνω θα ξεπερνούν τα 6,5 εκατομμύρια μέχρι το 2050. (Charlotte Mueller, N. York Mount Sinai medical Center).
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Οι άνθρωποι ξεκίνησαν να σπρώχνουν τα όρια του θανάτου όλο και μακρύτερα από τότε που ξεκίνησε η επανάσταση στις επιστήμες και ειδικά στη βιολογία που, σε τελευταία ανάλυση, είναι ο καθοδηγητικός μοχλός της ιατρικής επιστήμης. Οι άνθρωποι, κυριολεκτικά αφανιζόταν κατά εκατομμύρια από διάφορες επιδημίες. Από το 1800 και μετά αυτό άρχισε να αλλάζει με την εφεύρεση διαφόρων εμβολίων, αλλά και με την εφεύρεση της πενικιλίνης από τον Pasteur. Οι άνθρωποι, σιγά σιγά χάρις στην ραγδαία πρόοδο της ιατρικής απέφευγαν τον θάνατο από μία απλή σκωληκοειδίτιδα, ή σπασίματα οστών, ή κατά την διάρκεια της προσπάθειάς τους να γεννηθούν. Όλα αυτά, καθώς και η γνώση περί της διατροφής κλπ. έχουν επιτύχει στο να εκτοξεύσουν το προσδόκιμο ζωής σε τέτοια επίπεδα περισσότερο τα τελευταία 100 χρόνια, απ’ ότι τα τελευταία 200.000 χρόνια.
Γιατί γερνάμε; Οι Βιολόγοι έχουν επεξεργαστεί τέσσερις κυρίως θεωρίες σχετικά με τους μηχανισμούς γήρανσης του ανθρώπου.
1. Η πρώτη, αλλά και επικρατέστερη υποστηρίζει πως γερνάμε γιατί οξειδωνόμαστε, δηλαδή με απλά λόγια σκουριάζουμε, λόγω των τοξινών που εισβάλουν στο σώμα μας μέσω της διατροφής αλλά και πολλών άλλων παραγόντων που σχετίζονται με την μόλυνση του περιβάλλοντος, την υπεριώδη ακτινοβολία, το φυσικό, και το ψυχολογικό στρες.
2. Η νεύρο-ορμονική θεωρία που υποστηρίζει με πολλές τεκμηριωμένες έρευνες, πως, όπως γερνάμε το ορμονικό μας σύστημα και αρκετά άλλα όργανα παύουν να λειτουργούν σωστά και έτσι δεν είναι σε θέση να προσδώσουν στο σώμα τις απαραίτητες ποσότητες ορμονών και άλλων απαραιτήτων ουσιών που ουσιαστικά διατηρούν το σώμα δυνατό και υγιές.
3. Η γενετικά ελεγχόμενη θεωρία υποστηρίζει πως το ανθρώπινο DNA είναι προγραμματισμένο για τον θάνατο μόλις ο άνθρωπος εκπληρώσει το Δαρβίνειο πεπρωμένο του δημιουργώντας απογόνους ή ξεπεράσει τα 40 χρόνια.
4. Η θεωρία των ελευθέρων ριζών εστιάζει στα άτομα που τους λείπει ένα ηλεκτρόνιο (τα άζευτα άτομα) οι οποίες παράγονται ως υποπροϊόντα από την κυτταρική καύση σε κυτταρικό επίπεδο, ή αλλιώς της μεταβολικής πέψης της τροφής. Οι ελεύθερες ρίζες προκειμένου να αποκτήσουν το ηλεκτρόνιο που τους λείπει επικάθονται σαν μαγνήτες στις κυτταρικές μεμβράνες για να “κλέψουνε το ηλεκτρόνιο που τους λείπει. Με αυτόν τον τρόπο τα κύτταρα καταστρέφονται και αν οι επιθέσεις είναι πολλές έχουμε βιολογική γήρανση. Αν οι επιθέσεις είναι τόσο δυνατές που τα κύτταρα αδυνατούν να< ακολουθήσουν σε σχέση με την ανανέωσή τους τότε επέρχεται ο θάνατος. Εκτός των κυτταρικών μεμβρανών οι ελεύθερες ρίζες προκαλούν βλάβες και στο DNA.

Ποια από τις 4 αυτές θεωρίες είναι η σωστή; Η σύγχρονη θεωρία περί της ανθρώπινης γήρανσης από πλευράς φυσιολογίας περιλαμβάνει και τις τέσσερις προαναφερθείσες θεωρίες. Μπορεί η βιολογία και οι άλλες επιστήμες να ποδηγετήσουν τη γήρανση; Το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας της Αμερικής (National Institute of Health) απεφάνθη πως θα είναι δύσκολο να επιμηκύνουμε το μέσο όρο ζωής πέρα των 120 που αποτελούν ένα σχετικά εύκολο στόχο. Από την άλλη πλευρά ο Steven Austad από το βιολογικό τμήμα του πανεπιστημίου του Idaho είναι πεπεισμένος πως μπορούμε να φθάσουμε τα 150. Ερευνητές από το βιολογικό τμήμα του πανεπιστήμιου του Cambridge αλλά και γερμανοί βιολόγοι από το ερευνητικό ινστιτούτο Max Planck είναι κατά πολύ πιο αισιόδοξοι.
Υπολόγισαν πως όποιος γεννήθηκε μετά το 1840, όποια χρονιά και αν ήταν αυτή έζησε, γενικά, 3 μήνες περισσότερο από εκείνους που γεννήθηκαν τον προηγούμενο χρόνο!! Η συγκεκριμένη τάση είναι τόσο γραμμική που κατά το βρετανικό περιοδικό Science που αποτελεί την πιο απίστευτη κανονικότητα σχετικά με βιολογική επιστημονική παρατήρηση που παρατηρήθηκε ποτέ…Η μαθηματική προοπτική σχετικά με την μέση διάρκεια ζωής δεν φαίνεται να έχει μία μέγιστη τιμή –ένα maximum. Αυτό οδήγησε πολλούς επιστήμονες που ασχολούνται με τη φυσιολογία της γήρανσης να θέτουν τα ανώτερα όρια στα 500 ή ακόμα και στα 1000 χρόνια, πράγμα που πλησιάζει την αιωνιότητα.
Είναι αυτή η κοινή άποψη;
Όχι. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχει συγκεκριμένο όριο στην μακροζωία που ονομάζεται το «όριο Heyflick» (ή the Heyflick limit). Βασίζεται στις παρατηρήσεις του κυτταροβιολόγου Dr Leonard Heyflick, ο οποίος υποστηρίζει πως βάσει παρατηρήσεών του σε καλλιέργειες κυττάρων, τα ανθρώπινα κύτταρα αδυνατούσαν να αναπαραχθούν πάνω από 50 φορές. Στο σημείο αυτό οι δύο πλευρές του διπλού έλικα του DNA τους παρουσίαζε βλάβες στις άκρες του, όπως η σόλα ανοίγει στο παπούτσι και μια οπή χάσκει, και παράγονται καρκινογόνα, ή γενικά κύτταρα με βλάβες.. Είναι το χρονικό σημείο εκείνο που το σώμα χάνει την ιδιότητα της αυτοεπισκευής του. Με αυτό το σκεπτικό ο Heyflick πιστεύει ότι υπερβολική επιμήκυνση του προσδόκιμου της ζωής δεν θα υπάρξει ούτε για εμάς, ούτε για τα παιδιά μας.
Μπορεί το όριο να επιμηκυνθεί;
Πιθανότατα ναι μέσω της μαγείας της γενετικής μηχανικής, της διορατικότητας της μοριακής βιολογίας και της ορθολογιστικότητας της πυρηνικής βιολογίας. Όλοι γνωρίζουμε υπερήλικες που καπνίζουν σαν φουγάρα, πίνουν σαν σφουγγάρια και τρώνε συνεχώς μεζεδάκια, και δεν γυμνάστηκαν ποτέ. Πως, λοιπόν, έφθασαν σε μία τέτοια ηλικία; Πάρα πολλές μελέτες έχουν δείξει πως τα γονίδια παίζουν έναν ξεκάθαρο και κυρίαρχο ρόλο στη ρύθμιση της γήρανσης, αλλά και της μακροζωίας. Το 1993 ξεκίνησε ένα ερευνητικό πρόγραμμα με την ονομασία «Μελέτη υπεραιωνόβιων » της Νέας Αγγλίας “New England Centenarian Study” στο οποίο μπήκαν σε συνεχή παρακολούθηση 2092 συγγενείς 1ου και 2ου βαθμού 444 ατόμων που έφθασαν τα 100. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στα πεπραγμένα της Εθνικής Ακαδημίας Ερευνών της Αμερικής. Η έρευνα απέδειξε πως τα αδέλφια υπεραιωνόβιων έχουν 8 έως 17 φορές περισσότερες πιθανότητες να φθάσουν στα 100 σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Σίγουρα είναι ενδιαφέρον να αποδεικνύεται αυτό που για χρόνια υποστήριζαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας.
Πως λειτουργεί ένα γονίδιο μακροζωίας (long-age gene);
Μπλοκάροντας τις βλάβες που προκαλούνται από τις ελεύθερες ρίζες. Πρόπερσι, ο Dr Jackob Moskovits από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ, δημοσίευσε μία εργασία< όπου παρουσίαζε ένα ειδικό γονίδιο με την κωδική ονομασία MsrA. Ο J. Moskovits είχε ανακαλύψει πως ποντίκια με το συγκεκριμένο γονίδιο ζούσαν κατά μέσο όρο 40% περισσότερο απ’ ότι ποντίκια χωρίς αυτό, διότι το συγκεκριμένο γονίδιο τα προστάτευε από τις οξειδωτικές βλάβες που προκαλούνται από τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου και μετάλλων. Αυτή η ανακάλυψη, έγραψε το περιοδικό Science ίσως μας οδηγήσει σε μία νέα κοσμοθεωρία, όπου η γήρανση, ή και ο θάνατος ακόμα, δεν θα είναι αναπόφευκτα γεγονότα. Μπορούν τα περίφημα αρχέγονα κύτταρα (stem cells) να βοηθήσουν;
Στην πορεία της ανθρωπότητας για μία πραγματική μακροζωία τα περίφημα αρχέγονα κύτταρα από τον νωτιαίο μυελό εμβρύων και από τον πλακούντα, αποτελούν το βαρύ πυροβολικό της συγκεκριμένης προσπάθειας. Τα αρχέγονα κύτταρα δεν πρόλαβαν να εξελιχθούν σε νευρικά, μυϊκά, καρδιακά ή κύτταρα άλλων ιστών. Τα συγκεκριμένα κύτταρα επιτρέπουν στις σαύρες να ξαναφτιάξουν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα την κομμένη ουρά τους και οι άνθρωποι να δημιουργούν καινούριο δέρμα και να επουλώνουν μικρές πληγές. Τα αρχέγονα κύτταρα έχουν την ικανότητα να μετεξελίσσονται σε κάθε είδους κύτταρο. Σε αντίθεση με τα απλά κύτταρα και τη θεωρία του Heyflick τα αρχέγονα κύτταρα μπορούν να αναπαραγάγονται σχεδόν απεριόριστα.
Πως μπορούν, λοιπόν, να μας βοηθήσουν, ώστε να ζήσουμε μέχρι τουλάχιστον τα 120 χρόνια;
Αν οι επιστήμονες ελέγξουν την ανάπτυξη των αρχεγόνων κυττάρων θα μπορούσαν να επιδιορθώσουν άρρωστα σώματα με τον ίδιο τρόπο που ένας μηχανικός επισκευάζει ένα παλαιό αυτοκίνητο –τοποθετώντας ολοκαίνουργια και πλήρως λειτουργώντα ανταλλακτικά. Μπορούν να εφαρμοσθούν στην θεραπεία ασθενειών που σχετίζονται με την γήρανση, όπως ο καρκίνος, το Πάρκινσον, το Αλτσχάιμερ, ο διαβήτης, το εγκεφαλικό, η οστεοπόρωση, η ρευματοειδής αρθρίτις, κλπ. Η μεταμόσχευση αρχέγονων κυττάρων είναι μόνον η αρχή –το πρώτο βήμα. Ολόκληρα όργανα θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από αυτά τα κύτταρα εκτός σώματος, όπως καρδιά, ήπαρ, νεφρά, κλπ. Έτσι οι άνθρωποι που νοσούν δεν θα περιμένουν, πλέον, με αγωνία τον δότη εκείνον που θα τους χαρίσει μία νέα ζωή. Θα μπορούν να επισκεφθούν το σχετικό “μαγαζί” και να< αγοράσουν ένα καινούργιο ανταλλακτικό. Πως μεγαλώνουν αυτά τα όργανα;
Ο ευκολότερος τρόπος είναι η εκτροφή ειδικά για αυτή τη δουλειά ζώων που θα μπορούν να φέρουν τα μοσχεύματα. Τα γουρούνια για παράδειγμα είναι ιδανικά για τη δουλειά αυτή διότι τα όργανά τους έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος και τις λειτουργίες των αντίστοιχων ανθρώπινων. Ερευνητές απ’ όλο τον προηγμένο κόσμο προσπαθούν να αλλάξουν γενετικά γουρούνια ώστε να μην παράγουν ένα συγκεκριμένο σάκχαρο με την ονομασία “alpha-1,3,-γαλακτόζη” που συναντάται σε πολλά είδη ζώων, και είναι υπεύθυνη για την απόρριψη των μοσχευμάτων από τον άνθρωπο, τα οποία μοσχεύματα προέρχονται από ζώα. Η κλωνοποίηση ανθρωπίνων ιστών είναι ακόμα ένα μεγάλο θέμα. Επιστήμονες από το περίφημο κέντρο Advanced Cell Technologies, που δημιούργησαν το πρώτο ανθρώπινο έμβρυο-κλώνο ασχολούνται σήμερα με την κλωνοποίηση νεφρών αγελάδας, από αρχέγονα κύτταρα. Αυτό θα επιτρέψει, πλέον, στους επιστήμονες να παράγουν όποιο όργανο επιθυμούν από αρχέγονα κύτταρα. Θα μπορούν να παράγουν από τένοντες μέχρι ήπαρ ή καρδιές. Τα επόμενα χρόνια ο όρος “μεταμόσχευση οργάνων” θα αλλάξει με τον νέο όρο “αναζωογόνηση οργάνων”
Θα μπορούσαμε έτσι να δίναμε τέλος στο Θάνατο;
Όχι. Αυτές οι τεχνικές θα θεράπευαν πολλές ασθένειες αλλά δεν θα εξαφάνιζαν τις αιτίες που καθορίζουν την πορεία της γήρανσης. Σίγουρα πάντως θα επιμήκυναν σημαντικά το μέσο όρο ζωής. Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι απίστευτα πολύπλοκος –πολύ πιο πολύπλοκος από οποιαδήποτε μηχανή Η ζωή μέχρι τα 120 χρόνια φαντάζει πολύ κοντά, σε αντίθεση με την αθανασία που φαντάζει απίθανο όνειρο.
Τι θα συμβεί στο μέλλον;
Μέχρι το 2040 θα υπάρχουν 3 ειδών άνθρωποι:
• Οι σύγχρονοι: που θα είναι δυνατότεροι, ομορφότεροι και που θα ζουν πολύ περισσότερο από τον μέσο όρο
• Οι φυσικοί: που θα αρνούνται τις νέες τεχνολογίες και θα σκέφτονται ίσως πιο ρομαντικά.
• Και οι υπόλοιποι: ...που θα είναι πολύ φτωχοί για να έχουν επιλογή.

Σχετική Βιβλιογραφία Harris , J. (2000) Intimations of Immortality. Science, 288 (7 April), 59 Kolata, Gina (March 9, 1999) Pushing limits of the human life span NYT Science Times Lutz, W., Sanderson, & Scherbov, S. The end of world population growth. Nature. 412, (August 2) 543 - 545 Olsshansky, S. J., Carnes, B. A. and Desesquelles, A. Prospects for human longevity. Science, 291 (23 Feb. 1491 - 1492)